ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ, Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΘΡΗΝΟΣ

Οιστρηδόν

Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το «Πάτερ Ημών». Τα είπες όλα με τη μία.

 

Ένας από τους πιο αγαπημένους χορούς του Έλληνα,

ο ζεϊμπέκικος είναι αρχαϊκός χορός της Θράκης που το μετέφεραν οι ζεϊμπέκηδες στη Μικρά Ασία και μετά τον επανέφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες του 1922.

 

Το ζεϊμπέκικο δύσκολα χορεύεται. Δεν έχει βήματα είναι ιερατικός χορός με εσωτερική ένταση και νόημα που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.

Ετυμολογείται από την λέξη “ζει”=Ζευς και την φρυγική λέξη” βέκκος”που σημαίνει ψωμί και με το πέρασμα του χρόνου από την Μακεδονική – θρακική αυτή λέξη έγινε “μπέκος”.
Ο ζεϊμπέκικος ήταν χορός των ζεϊμπέκηδων (σώμα ειδικών δυνάμεων του τουρκικού στρατού).

Χορός δύσκολος, (αρκεί ελάχιστος χώρος για να το χορέψεις)  χωρίς βήματα.
Ιεροτελεστία με εσωτερική ένταση ,νόημα και αυτοσυγκέντρωση,
που ο χορευτής οφείλει να το ξέρει και να σέβεται.

Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο…

View original post 395 more words