ΒΡΕΧΕΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΣΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

 

Βρέχει από νωρίς στα ιστολόγια.
Βρέχει τις λέξεις « νόστιμον ήμαρ»
στην αγκαλιά του πουθενά 
εκεί που η πραγματική μας μάννα ταξιδεύει.
Βρέχει από νωρίς στα ιστολόγια
και οι νταλίκες σκίζουν την εθνική
με τον λυγμό του Καζαντζίδη
κι ύστερα πέφτουν για ύπνο σαν μωρά
μέσα στα πάρκινγκ.
Βρέχει σήμερα στην Κατερίνη, στο Λιτόχωρο
κει που κάποτε ακούμπησαν τα μάτια μας
και τώρα η άκρη του ονείρου,
ξεραίνεται στο ξύσμα του χειμώνα.
Θα κλείσω την τσάντα μου, απόψε.
έχει σχολείο αύριο
και θα ξανάρθω ιδρωμένος με ξαναμμένα ποιήματα,
να ξαναβρώ το δρόμο εκείνο τον πλατύ
που ξεφορτώνουν τα μέλλοντα, με τόνους.
Πέφτει σκοτάδι και βρέχει από νωρίς στα ιστολόγια.
Το παιδί στο λιμάνι ξεχωρίζει την σκουριά, την επιστρέφει
λέγοντας «εγώ θα τσακίσω τη βροχή στα δυό».
κι ένα καράβι από μακριά αρχίζει
ένα ζεϊμπέκικο βαρύ στα ξυραφάκια.

ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΑΛΗΣ