Δημήτρης Βαρβαρήγος
Ἡ ἀπόλυτη ἔκσταση
ΑΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ τῶν ἀέρηδων χαζεύει τὶς θεῖες ψυχὲς τῶν ἀθανάτων. Πρώτη συγκίνηση ποὺ δέχεται εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία. Δεύτερη, ἡ ἀπόλυτη ἔκσταση, ἡ μετάβασή της στὸ ἀρχαῖο παρελθόν. Τρίτη, ἡ ἕνωση καὶ ἡ ἀφομοίωσή της στὸ σήμερα μὲ τὴν καρδιὰ τοῦ χθές. Καὶ νὰ ἡ μεταμόρφωση εἶναι ἀπαραίτητη γιὰ νὰ νιώσει τὶς αἰσθήσεις σὰν Ἀρετές.
Εἶχε διαβάσει τὴν Ἀντιγόνη στὸ σχολεῖο, εἶχε δώσει ἐξετάσεις γι’ αὐτήν, τὴν εἶχε διαλέξει, τὴν εἶχε ἀγαπήσει σὰν ἀδελφή της, ὅπως ἡ Ἰσμήνη. Ἀπὸ τότε εἶχε ἐπιλέξει τὸ ρόλο της, τὸ ρόλο ποὺ θὰ ἔπαιζε ἡ Ἀντιγόνη μέσα της. Τώρα ἐδῶ μεταμορφώθηκε ἐντελῶς, ἦταν πλέον ἡ Ἀντιγόνη, γιατί αἰσθάνθηκε ξαφνικὰ νὰ πλημμυρίζει ἀπὸ ἀγάπη. Ξεχείλισε σὰν πηγὴ δοξασμένη τῆς Περσεφόνης νὰ ποτίσει τὰ καρπερὰ λιβάδια. Ἀγαποῦσε τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ τὸν Κρέοντα τὸν μισητὸ πεθερό της. Ἀγαποῦσε ἀκόμη καὶ τὸ θάνατο, γιατί κανεὶς δὲν θὰ…
View original post 220 more words
Leave a Reply