Ποιο παιδί, θα ρωτήσετε. Παιδί δικό μου αλλά όχι με την κυριολεκτική έννοια -παιδί πνευματικό. Αλλά δεν γιορτάζω μόνος μου, γιορτάζουμε. Βλέπετε, σήμερα έχουμε γενέθλια: το ιστολόγιο κλείνει τα έντεκα χρόνια του, μια κι έκανε τα πρώτα του βήματα στις 16 Φεβρουαρίου του 2009: εννια κι έντεκα μας κάνουν είκοσι. Οπότε, παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την αυτοαναφορικότητα του σημερινού άρθρου, που μάλιστα εκτοπίζει το καθιερωμένο κυριακάτικο λογοτεχνικό μας ανάγνωσμα.
Όμως θα συμφωνήσετε μαζί μου, πιστεύω, πως για ένα πλάσμα έντεκα χρονώ η μέρα των γενεθλίων του είναι κάτι το εντελώς ξεχωριστό, που αξίζει να γιορτάζεται. Βέβαια, δεν είναι ίδια όλα τα ενδέκατα γενέθλια. Το εντεκάχρονο παιδί, που κοντεύει να τελειώσει το δημοτικό, ολημέρα παίζει και τρέχει πέρα-δώθε αεικίνητο, βρίσκεται ακόμα στην παιδική του ηλικία. Από την άλλη, τα εντεκάχρονα ιστολόγια μάλλον έχουν περάσει στην τρίτη ηλικία τους -αιωνόβια θα τα λέγαμε με ανθρώπινα μέτρα. Άλλωστε, είναι μετρημένα τα ιστολόγια που…
View original post 1,175 more words
anastasiakalantzi59 
Leave a Reply