Τασούλα Τσιλιμένη
Μὲ τὰ χέρια στὶς τσέπες
ΗΝ ΕΙΔΑ στὴν Rosener Manzstraat. Ἦταν γύρω στὶς 4:30. Ὁ ἀέρας ἀπὸ τὴ Βόρεια θάλασσα τῆς ἔφερνε τὰ μαλλιὰ στὸ πρόσωπο. Εἶχε τὰ χέρια στὶς τσέπες. Κάπου-κάπου τὰ ἔβγαζε γιὰ νὰ βεβαιωθεῖ ὅτι τὸ μαντήλι στὸ λαιμὸ ἦταν στὴ θέση του. Εἶχε μόλις ἀφήσει τὴ σκέψη της στὴ φτερωτή τοῦ Wind Korenmolen de Distilleerketel. Ἴσως ὁ μοναδικὸς ἀνεμόμυλος στὸ Ρότερνταμ πιά. Ἀκούει ἀκόμη νομίζει τὶς φτερωτὲς καὶ βλέπει τὸ εἴδωλό του στὸ κανάλι. Πιὸ ὄμορφο αὐτὸ ἀπὸ τὸ ἀληθινό.
Δὲν θὰ τὴν εἶχα ἀντιληφθεῖ ἐὰν ὁ ἥλιος δὲν βρίσκονταν στὸ τέταρτο τοῦ μισοῦ τοῦ οὐρανοῦ γέρνοντας στὸ Nieuwe Maas. Μοῦ φάνηκε ὅτι εἶχε χάσει ὕψος, ἴσως νὰ εἶχε καὶ δυὸ τρία κιλὰ περισσότερο. Ἔμοιαζε νὰ ἀναρωτιέται τί γύρευε σὲ μιὰ χώρα ποὺ βρίσκεται πάνω ἀπὸ τέσσερα μέτρα κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας, αὐτὸ τὸ ἀπόγευμα τοῦ Μάρτη.
…
View original post 639 more words
Leave a Reply