1821: Τὰ Μικρὰ τοῦ Μεγάλου Ἀγώνα
Τσάκας ὁ Ἀχάλαγος!
[τοῦ Θανάση Τσάκα]
ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ σκοτώθηκε, κι’ ὁ Τσάκας ὁ δεντρόκορμος δὲν εἶχε πειὰ καρδιὰ γιὰ πόλεμο. Ὁ Ἥρωας, ποὺ φρόντιζε τὰ παληκάρια του καλύτερα ἀπὸ τὴ ζωή του, δὲ ζοῦσε πειὰ νὰ τονὲ θυμηθῇ. Τελείωσε ὁ ἀγῶνας μὲ τοὺς Τούρκους, κι’ ὁ Τσάκας, ποὺ πενῆντα χρόνια Τούρκους σκότωνε, ἀπ’ ὅλους λησμονήθηκε. Δὲν ἦταν ἀπὸ κείνους τοὺς Ἀγωνιστὲς ποὺ φωνάζανε τὰ δίκια τους καὶ τὰ γυρεύανε μὲ τὸ σπαθί τους ἀπὸ τὸ Κουβέρνο. Ἔτσι κανένας δὲν τὸν εἶδε οὔτε στ’ Ἀνάπλι, οὔτε στὴν Ἀθήνα ν’ ἀνεβαίνῃ σκάλες, νὰ φιλῇ ποδιές, περίθαλψες ἀριστεῖα νὰ γυρεύῃ. Ἀποτραβήχτηκε στ’ ἀγαπημένα του βουνὰ τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδας, οἰκονόμησε λίγα παλιόγιδα, κι’ ἀπὸ Κλέφτης, ἄγριος κι’ ἀφίλιωτος τοῦ Τούρκου ὀχτρός, γίνηκε ἥμερος τσοπάνης, ἄβλαβος Πολύφημος, καὶ μοναχὰ τὸ παράψηλο τ’ ἀνάστημά του καὶ ἡ ἀντρειωμένη του κορμοστασιὰ θὰ μαρτυροῦσαν πὼς αὐτὸς ἦταν ὁ Τσάκας ὁ ξακουστός. Περήφανος…
View original post 503 more words
Leave a Reply