Γιῶργος Δουατζῆς
Ὁ σκύλος
ΕΘΑΝΕ; Ἀλήθεια μοῦ λέτε; Μὰ τὸν ἤξερα τὸν κύριο Γιάννη. Ψώνιζε τρόφιμα στὸ μπακάλικό μου. Ἀλλὰ μὲ τὸ σταγονόμετρο βρὲ παιδάκι μου. Φτωχὸς πρέπει νὰ ἦταν. Ἢ τσιγκούνης. Δὲν ξέρω… «Τόσα χρειάζομαι γιὰ νὰ ζήσω» μοῦ ἔλεγε. Διάσημος συγγραφέας ὁ κύριος Γιάννης; Τί μοῦ λέτε; Καὶ μὲ βραβεῖα; Καὶ στὸ ἐξωτερικὸ τὰ βιβλία του; Μά, ἤτανε φτωχὸς σᾶς λέω. Μπράβο κύριε Γιάννη καὶ δὲν εἶχα καταλάβει τίποτα… Θὰ τὸν δείξετε στὴν τηλεόραση; Τὸν κύριο Γιάννη; Δὲν τὸ πιστεύω… Ναί, καλὸς ἄνθρωπος ἦταν. Λίγο βλοσυρός. Σὰν σκοτεινιασμένος μοῦ φαινόταν. Ἀφοῦ ζοῦσε μόνος του, τί περιμένεις… Μιὰ φορὰ εἶχε ζητήσει νὰ ψωνίσει βερεσέ. Καὶ ἀρνήθηκα. Εἶχε τόσο φοβισμένο βλέμμα ποὺ φοβήθηκα. Φοβᾶμαι τοὺς φοβισμένους. Εἶναι σὰν τὰ σκυλιὰ ποὺ γίνονται ἐπιθετικὰ ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὰ νομίζουμε ἄγρια. Δὲν ἔχετε ἀκούσει τὴ φράση «κράτα δεμένο τὸν σκύλο σου νὰ ἀγριέψει;». Στὴν τηλεόραση ὁ κύριος Γιάννης… Θὰ μὲ δείξετε…
View original post 77 more words
Leave a Reply