ΤὶμΤόμλινσον (Tim Tomlinson)
ΜιὰἱστορίατῆςΛίντιαΝτέϊβις
(A Lydia Davis Story)
ΙΜΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ καὶ πηγαίνω δυτικὰ στὴ γραμμὴ R, σὲ ἑπτὰ στάσεις φτάνω στὸ Film Center, μὲ τὸ iPhone στὸ χέρι καὶ διαβάζω μιὰ ἱστορία τῆς Λίντια Ντέϊβις. Ἔχουν περάσει δύο ἢ τρεῖς στάσεις καὶ ἀρχίζω νὰ ἀγχώνομαι. Δὲν αἰσθάνομαι τὸ τέλος τῆς ἱστορίας νὰ ἔρχεται σύντομα. Σκρολάρω πρὸς τὰ κάτω, μία ὀθόνη, δύο, τίποτα – ἁπλῶς τὴ μία παράγραφο μετὰ τὴν ἄλλη, μοιάζει μὲ γαμημένο Τόμας Μπέρνχαρντ κι ἀναρωτιέμαι, μπορῶ νὰ τελειώσω τὴν ἱστορία, μπορῶ νὰ ἔχω μιὰ ὁλοκληρωμένη αἰσθητικὴ ἐμπειρία, προτοῦ φτάσω στὴ στάση μου; Στὴν ἱστορία, δὲν ἔχουν συμβεῖ πολλά – στὶς ἱστορίες τῆς Λίντια Ντέϊβις δὲν συμβαίνουν καὶ ποτὲ πολλά. Ἴσως μιὰ κάλτσα ἀνακαλύπτεται κάτω ἀπὸ ἕνα μαξιλάρι, ἕνα τηλέφωνο χτυπάει καὶ δὲν εἶναι κανεὶς ἐκεῖ, κάποιος σὲ μιὰ οὐρὰ ἔξω ἀπὸ ἕνα…
View original post 870 more words
Leave a Reply