Λεύκιος Ζαφειρίου
Γυναῖκες στὸ Λεονάρισσο
Δὲν μιλᾶνε, πλὴν ὅμως συνεννοοῦνται,
γιατί ὅλοι ξέρουν αὐτὸ ποὺ κανένας τους δὲν λέει.
Γιῶργος Μαρκόπουλος
ΙΝΑΙ ΓΕΝΑΡΗΣ καὶ βρέχει συχνά. Τὸ τοπίο μοιάζει φρεσκαρισμένο καὶ τὰ χρώματα εἶναι πιὸ ἔντονα. Ἔχω μείνει τὶς δύο τελευταῖες νύχτες στὸ Ριζοκάρπασο, γράφοντας τὸν πρόλογο γιὰ τὸ βιβλίο τοῦ Κάλβου. Στὸ Γυμνάσιο ἡ Μιχαέλα παίρνει τὰ δοκίμια τοῦ βιβλίου, τὰ φυλλομετράει κοιτώντας τὶς φωτογραφίες καὶ μοῦ κάνει ἐρωτήσεις. Χαίρεται καὶ θέλει νὰ μάθει τὸ καθετὶ γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ ποιητῆ. Κοιτάει τὰ γράμματά του στὰ ἑλληνικά. Τῆς ἀρέσει ὁ γραφικός του χαρακτήρας καὶ προσέχει πῶς ἑνώνει μερικὲς φορὲς τὶς λέξεις καὶ τὴν ἰδιότυπη ὀρθογραφία του. Τῆς κάνουν ἐντύπωση τὰ πολλὰ ταξίδια του στὴν Εὐρώπη καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι τελικὰ πεθαίνει σὲ χώρα μακρινή. Κάποια στιγμή μοῦ λέει, «ἐγὼ θέλω νὰ ζήσω στὸν τόπο μου, νὰ πάω καὶ σ’ ἄλλες χῶρες, ἀλλὰ νὰ ἐπιστρέφω ἐδῶ».
…
View original post 879 more words
Leave a Reply