Χρῆστος Βακαλόπουλος
Ψιλὴ ἄμμος
Ο ΞΗΜΕΡΩΜΑ φτάνουν στὸν παράδεισο, στὸ προστατευμένο βασίλειο τῆς ἄμμου. Ἔχουν ἀρκετὲς ὧρες μέχρι νὰ καταφθάσουν οἱ κυνηγοὶ τῆς ψυχαγωγίας, οἱ πολύχρωμες ρακέτες, τὰ διαστημικὰ φουσκωτά, τὰ ἀστραφτερὰ ἀντίσκηνα. Μελαχρινή, πολιτικὲς ἐπιστῆμες, ἔχει μερικὲς ὧρες παρέα μὲ τὰ κοπάδια ποὺ βολτάρουν ἀμέριμνα. Σὲ λίγο θὰ σφαγιασθοῦν καὶ θὰ σερβιρισθοῦν μὲ ὡραῖα μακαρόνια.
Ἔχει λίγη ὥρα. Πρὶν εἰσβάλει μαζικὰ ὁ ξανθὸς κόσμος ὑπῆρχε πολλὴ ὥρα, ἀπίστευτα πολλὴ ὥρα. Ἡ μέρα ἔμοιαζε ἀτελείωτη γιατί βάραιναν πάνω της οἱ αἰῶνες, αὐτοὶ οἱ μυστήριοι αἰῶνες ποὺ ἐπιμένουν νὰ κάνουν αἰσθητὴ τὴν παρουσία τους ἀκόμα καὶ τώρα ποὺ πλημμύρισαν τὰ πάντα ἀπὸ τὸ παρόν, αὐτὸ τὸ παράξενο πράγμα ποὺ ἔφερε σὲ τοῦτα ἐδῶ τὰ μέρη ὁ ξανθὸς κόσμος. Κάποτε ὑπῆρχε ἐλάχιστο παρόν, ὅσο ἀκριβῶς χρειαζόταν ὥστε νὰ μὴν ξεχνιέται ἡ μέρα, νὰ μὴ λυγίζει κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν αἰώνων. Τότε ἦταν συμπαθητικό τὸ παρόν, ἦταν ντροπαλό, ἄκουγε…
View original post 1,048 more words
Leave a Reply