Την ιδέα για το σημερινό άρθρο μού την έδωσε ένα τραγούδι, που έχει παρόμοιο με το άρθρο μας και που το άκουσα μάλλον τυχαία στο Γιουτούμπ. Κατά πάσα πιθανότητα, δεν είχα ξανακούσει το τραγούδι αυτό, κι ας είναι παλιό, του 1977, εκτός κι αν το έχω ξεχάσει. Λοιπόν, σε μουσική Κώστα Χατζή και στίχους Σώτιας Τσώτου, η Μαρινέλλα τραγουδάει τη Γαλαρία:
Η γαλαρία του τίτλου βρίσκεται σε κινηματογράφο.
Οι στίχοι αναπτύσσουν την αντίθεση ανάμεσα στους θεατές που βρίσκονται στην πλατεία, κατά τεκμήριο εύπορους, βολεμένους και μεσήλικες, και σε εκείνους της γαλαρίας, νέους, φτωχούς και ανήσυχους.
Εμείς οι δυο στη γαλαρία Ρομάντζο και ταλαιπωρία Ιδρώτας και φιλοσοφία Γλυκιά ζωή στη γαλαρία
Οι άλλοι κάτω στην πλατεία Βελούδο και υπεροψία Διαμάντια και καχυποψία Μα τι ζωή και στην πλατεία
Και πιο κάτω, στο ρεφρέν, με το “το ίδιο έργο ο σινεμάς” νομίζω πως δείχνει και την ηλικία των στίχων -λέει κανείς εικοσάχρονος…
View original post 857 more words
anastasiakalantzi59 
Leave a Reply