Ἀρίστη Τριανταφυλλίδου-Τρεντέλ
Ἡ Ταράτσα
ΦΙΛΗ ΜΟΥ ἡ Ἀγγελικὴ ἦταν μαχητικὴ καὶ ἐγκεφαλικὴ λεσβία. Εὔκολα μποροῦσα νὰ τὴν φανταστῶ πάνω σ’ ἕνα ἅρμα στὸ gay pride μὲ τὴν προτομὴ τῆς Σαπφῶς στὰ χέρια. Τὸ λόγο της τὸν διέκρινε μιὰ ἔντονη ἀγάπη γιὰ τὶς γυναῖκες, γιὰ τὴν Γυναίκα, μὲ ἕνα γάμα κεφαλαῖο καὶ καλλιγραφικό. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη, διανοητική, αἰσθησιακὴ καὶ ἐκ βαθέων μὲ συγκινοῦσε ἰδιαίτερα, γιατὶ δὲν τὴν εἶχα συναντήσει ποτὲ σὲ ἄντρα, μολονότι ἡ ἐρωτική μου ζωὴ ὑπῆρξε ποικίλη καὶ δυνατή. Ἄρχισα μάλιστα νὰ ἀναρωτιέμαι ἂν οἱ ἄντρες καὶ οἱ γυναῖκες δὲν προσπαθοῦσαν νὰ ἐπικοινωνήσουν ἀπὸ διαφορετικοὺς πλανῆτες, ὄχι ἀπαραίτητα ἀπὸ τὴν Ἀφροδίτη καὶ τὸν Ἄρη, ὅπως λέει ὁ Τζὸν Γκρέι.
Ὅταν ἕνας ὑψηλὰ ἱστάμενος κύριος ρώτησε τὴν Ἀγγελικὴ τί ἔκανε στὰ γενέθλιά της, ἐκείνη τοῦ ἀπάντησε, ὁλονύχτιο ἔρωτα σὲ μιὰ ταράτσα. Γέλασα βέβαια γιατὶ φαντάστηκα τὴν ἔκφραση τοῦ κυρίου.
Ἡ Ἀγγελικὴ εἶχε…
View original post 303 more words
Leave a Reply