Απ’ τα ποιήματα που μου χάρισε, μ’ αντάλλαγμα φτηνό: ένα τσιγάρο.
Αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας σ’ αυτήν την τελευταία ανάρτηση του 2022 (φωτογράφησα το πρωτότυπο χαρτάκι λοιπόν με τα δικά του γράμματα), για να σας παροτρύνω να τον διαβάσετε αν δεν το έχετε κάνει ως τώρα. Επειδή τον θυμόμαστε και θα τον θυμόμαστε το Γιώργο Κοκκινίδη…
Κι αν μας τριγυρίζουν κλουβιά, ας βρούμε τρόπο να “κελαηδήσουμε”.
Καλή μας χρονιά.
anastasiakalantzi59 
Leave a Reply