Τα ακριτικά τραγούδια θεωρούνται τα πρώτα δείγματα δημοτικής και προφορικής ποίησης με απώτερες ρίζες τον 9ο και 10ο αιώνα μ.Χ. Τα ποιήματα αφηγούνταν τις μακροχρόνιες βυζαντινοαραβικές συγκρούσεις που γίνονταν για τον έλεγχο διαφόρων περιοχών στην Μεσόγειο.
Οι μεγάλες μάχες μεταξύ των 2 θρησκειών, Χριστιανών και μουσουλμάνων Αράβων ή Σαρακηνών, γέννησε τις ανάγκες μιας λαϊκής προφορικής αφηγηματικής ποίησης που αποτύπωνε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα πρόσωπα και τα γεγονότα των αγώνων. Το πρώτο έμμετρο επικό/μυθιστορηματικό έργο θεωρείται πως είναι ο Διγενής Ακρίτας του οποίο το έργο έδωσε έναυσμα για πολλά άλλα ακριτικά τραγούδια.
Στην Κύπρο οι χωρικοί πίστευαν ότι ο Διγενής ήταν πραγματικό πρόσωπο γι’ αυτό και το πρόσωπο του έχει συνδυαστεί με πάρα πολλούς μύθους και παραδώσεις.
Διενής Ακρίτας
Ο Διενής ψυχομασεί σε σίερα* παλάδκια,
σε σίερα παπλώματα, σε σίερα κρεβάδκια·
π’ αππ’ έξω τριγυρκάσαν τον τρακόσια παλλικάρκα,
θέλουν να μπούσιν να τον δουν τζ’ ακόμα κροφοούνται.*
Έναν κοντόν, κοντούτσικον, τζαι…
View original post 743 more words
anastasiakalantzi59 
Leave a comment