Ένα κείμενο αφιερωμένο στους «κινηματικούς» θεατές και οπαδούς του Μουντιάλ
Δεν υπάρχει μνημείο πολιτισμού που δεν αποτελεί συγχρόνως και μνημείο βαρβαρότητας.
– Walter Benjamin
Η παρακμή της καπιταλιστικής νεωτερικότητας έχει πολλές όψεις και σίγουρα μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους. Η πολιτιστική βιομηχανία και η μαζική κουλτούρα στον 21ο αιώνα ως μια θλιβερή επανάληψη συναντά και πάλι τις λέξεις του Μπένγιαμιν που προειδοποιούσε: ότι κάθε μνημείο του πολιτισμού αποτελεί συγχρόνως και ένα μνημείο βαρβαρότητας. Όσο πιο μεγάλη είναι η έκταση αυτής της παρακμής, τόσο πιο μεγάλα είναι και τα στάδια ποδοσφαίρου που χτίζονται σε διάφορα σημεία του καπιταλιστικού κόσμου [1]. Στάδια που έχουν την μυρωδιά του αίματος των εργατών-τριων που άφησαν σε αυτά την τελευταία τους πνοή. Τα στάδια ποδοσφαίρου συμβολίζουν το θυσιαστήριο του προλεταριάτου στο βωμό της κυκλοφορίας της αξίας.
Το παράδειγμα του μουντιάλ αποτελεί μια κορυφαία στιγμή για την παραδοχή της μαζικής παραίτησης από την κριτική. Αντικατοπτρίζει…
View original post 941 more words
anastasiakalantzi59 
Leave a Reply